وقتی قافیهٔ شیخ شیاد در تنگنای فشارهای درونی و بیرونی نظام تنگ می‌شود به‌جفنگ افتاده و فراموش می‌کند که چهل سال با فریب و دغلکاری و نمایش، روزگار مردم را تباه کرده است.

بزرگترین خطر برای دمکراسی و حاکمیت ملی آن روزی است که انتخابات تشریفات شود. جای دیگری انتصاب بفرمایند و بعد مردم پای صندوق بروند بخواهند تشریفات انتخابات را انجام دهند.

شیخ و شیادی دیگر با به‌رخ کشیدن نمایش و تشریفاتی که خودش را روی کار آورد گفت:

آقای رئیس‌جمهور ما آدم‌های زیادی داشتیم در کشور اگر واقعاً انتصابات بود نظام اجازه می‌داد امروز شما روی کرسی ریاست‌جمهوری بنشینید؟

البته هم شیخ شیاد، هم آخوند جنایتکار و هم مردم به‌جان آمده خوب می‌دانند دعوای اصلی نه انتخابات یا انتصابات که تلاش برای قدرت و غارت بیشتر و رقابت بر سر اموال و ثروت عمومی است

تخلفات انتخاباتی که توسط برخی از نماینده‌ها صورت می‌گیرد برخی از باندهای قدرت و ثروت که خودشان را می‌خواهند پیوست کنند به‌نماینده و از این ساختار استفاده کنند بعداً به‌الاف و علوف برسند اینها مردم را آزار می‌دهد در این بخشها ما باید مراقب باشیم

نگرانی از آزار مردم هم چیزی نیست جز هراس از شعله‌های خشمی که تمامیت نظام را به‌وحشت انداخته و می‌رود تا دودمان فساد و ستم حکومتی را بسوزاند