لورنس نورمن خبرنگار وال استریت ژورنال روز دوم بهمن درباره مذاکرات وین و دو مسیر و سناریو در مقابل قدرتهای جهانی و رژیم آخوندی در رشته توئیتی نوشت:
ما در حال حاضر در نقطه‌ای هستیم که کاملاً قابل‌قبول است که ایران قصد دارد اقداماتی انجام دهد که ما را به توافق نزدیک کند. اما هم‌چنین در جایی که کاملاً با به تعویق انداختن مذاکرات [هسته ای] ایران برای ادامه کار در زمینه هسته‌یی سازگار است.
وظیفه حیاتی؛ این تشخیص است که ایران در کدام یک از این دو مسیر قرار دارد، از این رو صحبت از جدول زمانی پایان مذاکرات تا اواسط فوریه است.

در چند هفته آینده، مسیرهای مذاکرات طولانی در برابر توافق با پایان یافتن زمان دوشاخه خواهد شد. این لحظه کلیدی خواهد بود

چگونه بگوییم؟ خوب، یک مسأله کلیدی در اینجا تضمین‌ها خواهد بود همان‌طور که ما دوشنبه نوشتیم. این یک اختلاف کلیدی است. اما این یک آزمون کلیدی نیز هست. واضح است که ایران تضمینهای دائمی و قانونی دریافت نخواهد کرد. آیا تضمینهای ملایم‌تری برای ارائه آرامش خاطر به شرکتها برای سرمایه‌گذاری و سایر گام های عملی لازم است؟

اگر پاسخ منفی است، نتیجه ممکن است این باشد که ما در حال طولانی کردن مذاکرات برای مسیر کار هسته‌یی هستیم و ممکن است در یک لحظه دور از مسیر دیپلماتیک فعلی باشیم. اگر پاسخ مثبت است، ایران راه‌حل‌های خلاقانه و ناقص را بپذیرد، ممکن است در مسیر توافق باشیم.

وال استریت ژورنال نوشته است:
رژیم ایران خواستار تعهد حقوقی مبنی بر عدم خروج آمریکا از توافق هسته‌یی است.
به نظر می‌رسد خواسته تهران، واکنشی به خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا از توافق هسته‌یی ۲۰۱۵، یک هدف سیاسی مهم برای دولت رئیس‌جمهور تندرو جدید ایران باشد.