عفو بین‌الملل از مقامات رژیم ایران خواست به پنهان‌کاری و تحمیل رنج و درد به خانواده‌های اعدام شدگان پایان دهند .
رنج و درد روحی شدیدی که مقامات و مسئولان رژیم ایران با پنهان‌کردن عمدی محل دفن رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی به خانواده‌های آنها تحمیل می‌کنند، نقض ممنوعیت شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است که در ماده ۷میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی قید شده است.

پنهان‌کاری در خصوص محل دفن هم‌چنین ناقض حق خانواده‌ها بر جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات در این‌باره است، حقی که در ماده ۱۹میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر لزوم برخورداری از آن تأکید شده است.

به علاوه، مقامات ایرانی با پنهان‌کاری در خصوص محل دفن، ممانعت از برگزاری مراسم عزاداری و محروم کردن خانواده‌ها از نصب سنگ‌قبر یا تزئین محل دفن عزیزان‌شان با گل، عکس، نشان یا پیام‌های یادبود، حقوق فرهنگی اعضای خانواده‌ها را برای شرکت در مراسم تدفین و عزاداری و به جا آوردن رسومی که به آن اعتقاد دارند نقض می‌کنند. این امر ناقض ماده ۱۵ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، که ایران نیز عضو آن است. (کانال تلگرامی عفو بین‌الملل ۱۹شهریور۹۹)

سخنان دایه شریفه مادر رامین حسین پناهی

قبری نیست که بر سر آن گریه کنم، چند روزست دوباره آرام و قرار ندارم، بر مزار دیگر فرزندم اشرف حسین پناهی گریه کردم، رامین من بیگناه بود، چرا نمیگذارید این آخر پیری، من و پدرش بر سر قبر پسرمان رامین برویم؟!

پیکر این مبارز شهید هیچگاه به خانواده اش تحویل داده نشد!
۱۷ شهریور ۱۳۹۷“زانیار مرادی”، “لقمان مرادی” و “رامین حسین پناهی” سه زندانی سیاسی اعدام شدند.